به راستی چرا صدایی از خانواده بیش از دویست هزار ایرانی که در جنگ کشته شدند در نمی آید؟ چرا صدای خانواده های چند هزار اعدامی بلندتر از خانواده دویست هزا شهید است. من به هیچ وجه نمی گویم ارزش جان انسانها با هم متفاوت است. چرا اینان مسئولین کشور را در مورد جان فرزندانشان مورد سئوال و سرزنش قرار نمی دهند؟ دهها هزار دانش آمور معصوم را فریب داده و به جبهه برده و به کشتن داده شدند. جوانان را به زور می گرفتند و به سربازی می فرستادند که بسیاری از آنان کشته شدند. وقتی صدام التماس می کرد صلح کنید خمینی به دروغ می گفت صلح بین اسلام و کفر معنی ندارد. اکنون می دانیم که عراق مسلمان است و بیش از شصت درصد جمعیت آن شیعه هستند به این فیلم که در روز عاشورا از عراق گرفته شده نگاه کنید. ببینید مردمی که خمینی و حزب اللهی های کثیف آنان را کافر می خواندند چگونه برای امام حسین عزاداری می کنند.
به راستی خانواده های شهدا کی می خواهند مسئولین کشور را مورد سرزنش و پرسش قرار دهند؟ آیا امکاناتی که به آنها داده اند ارزشمند تر از خون فرزندانشان است. دویست هزارتن از بهترین جوانان ایران در جنگ کشته شدند اگر خانواده آنها هر ماه یک جمله در اینترنت در خونخواهی آنان بنویسد مسولین کشور مجبور به پوزش خواستن خواهند شد و ظلم خود را بر این ملت بیچاره کمتر خواهند کرد. آنان باید حزب اللهی های محل، معلم و مدیر حزب اللهی که فرزندانشان با جبهه بردند و پاسداران و بسیجیان را به شدت مورد سرزنش قرار داده و آنان را قاتل فرزندان خود بخوانند. بدین ترتیب است که حزب اللهی ها خواهن فهیمد که قاتلند و باید سرافکنده و شرمگین باشند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر